قصه زندگی امام علی (ع)

بخش سوم

جمعيت اطراف دختر اسد را گرفته بودند.

نوزاد كعبه از آغوش مادر دست به دست گشت تا در آغوش پدر قرار گرفت.

ابوطالب به چهره نورانی نوزادش نگاه كرد و او را به سينه اش چسباند.

برق شادی در چشمانش ظاهر گشت و از روی شوق فرياد زد:

«اين روزها زائران خانه كعبه همه ميهمان كعبه خواهند بود.

غذا آماده كنيد، سفره بيندازيد و همه را طعام دهيد.»

دوران كودكی حضرت ,بيشتر در كنار پسر عمويش , پيامبر خدا  سپری شد.

او از كودكی به خانه پيامبر آمد و در آن خانه بزرگ شد.

زير نظر پيغمبر تربيت شد و آداب زندگي را از پسر عموی خود ياد گرفت.

 پسر باهوش و زرنگی بود. گفته های پيامبر را خوب می فهميد و به آنها عمل می كرد. هرگز دروغ نمی گفت.

باادب و شيرين زبان بود.

به مردم احترام می گذاشت. درستكار و پاكيزه بود.

در كارها به پيغمبر كمك می كرد.

پسر شجاع و نيرومندی بود.

با كودكان رفيق و مهربان بود. آنها را اذيت نمی كرد و هيچ كس هم جرات نداشت او را اذيت كند.

حضرت محمد(ص) سالي يك ماه به كوه حراء می رفت و در آنجا عبادت می كرد.

حضرت در آن روزها برای پيامبر آب و غذا می برد.

امام علی (ع) فرموده: «من در كوه حراء با پيامبر بودم و آثار پيامبری را در او ديده ام.»

انس و علاقه محمد(ص) به پسر, آنقدر زياد بود كه هيچ كس پدري را مهربان تر از محمد نسبت به علی نديده بود.

 هيچ كس هم فرزندی چون او را نديده بود كه تا آن حد مطيع فرمان پدر باشد.

حضرت محمد(ص) در اين باره فرمود: «من و علی از يك نوريم.»

حضرت نيز فرمود: «من و پيغمبر دو شاخه از يك ريشه هستيم.»

بخش چهارم

در يكی از روزها از طرف خدا به پيامبر فرمان رسيد:

«آشنايان و افراد فاميل خود را به دين اسلام دعوت كن و به آنها بشارت ده كه پيامبر خدا هستي.»

امام علی (ع) چهل نفر از نزديكان پيامبر را به خانه دعوت كرد و با غذايي مختصر كه تهيه كرده بود از آنها پذيرايی كرد.

پس از خوردن غذا پيامبر فرمود: «خداوند فرمان داده است تا شما را به دين اسلام دعوت كنم.

هر كس مرا ياری و پشتيباني نمايد برادر و جانشين من خواهد بود.»

پيامبر بعد از سكوتي كوتاه تقاضاي خود را سه بار تكرار كرد ولي هيچ كس جز علی از جاي خود برنخاست و ايمان خود را بر زبان نياورد.

بخش پنجم قصه صوتی زندگی حضرت علی (ع)

در آن روز بود كه پيامبر براي اولين بار فرمود: «برادر و جانشين من علي است. از او پيروي نماييد و سخن او را از دل و جان بپذيريد.»

امام علی (ع) نخستين مردي بود كه به دعوت پيامبر پاسخ گفت.

حضرت در آن وقت تقريبا چهارده سال بيشتر نداشتند،

اما به قدری باهوش و فهميده بود كه خوب و بد را كاملا تشخيص می داد.

و می دانست كه حضرت محمد راست می گويد.

و از طرف خدا به پيامبری مبعوث گشته است.

او دوران نوجوانی را پشت سر گذاشت.

 هميشه در كنار پيامبر بود و در راه اسلام ياور و پشتيبانی محكم براي پيامبر به حساب می آمد.

امام خوش اخلاق, كودكان را دوست مي داشت و با آنها مهربان بود.

مخصوصا با بچه های يتيم رفتاري آرام و صميمی داشت.

آنها را به خانه دعوت می كرد و شيرينی و عسل به آنها می داد.

آنقدر با بچه های يتيم مهربان بود كه يكی از دوستانش می گفت: «كاش من بچه يتيم بودم تا حضرت, مرا نوازش می كرد!»

بخش ششم

امام  دوران جوانی را با شادابي، قدرت و جوانمردی سپری كرد و بااخلاق و رفتاری شايسته توانست سردار رشيد سپاه اسلام شود.

او در نبرد حنين تنها كسي بود كه بر گرد پيغمبر مي چرخيد و با آنكه همه مسلمانان در محاصره قرار گرفته بودند

او توانست دشمن را تار و مار كند و آنها را به فرار وادار نمايد.

در نبرد خيبر در قلعه اي را كه با كمك چندين مرد جنگي باز و بسته مي شد از جايش بيرون كشيد و راه را براي عبور مسلمانان گشود.

امام ,  در جبهه هاي جنگ مرد پرتلاش، شجاع و جنگنده اي بود.

در زندگي خانوادگي و اجتماعي خود نيز فردي پركار، تلاشگر و خوش سليقه بود.

در كشاورزي و درختكاري كوشش بسيار مي كرد.

این مرد دلاور, در طول زندگي پربار خود چندين مزرعه و باغ را آباد كرد و همه را در راه خدا مصرف نمود.

وقتي يك قطعه زمين در اطراف مدينه خريد تا آن را آباد كند، تصميم گرفت براي آبياري آن چاهي بكند.

براي كندن چاه جاي مناسبي را پيدا كرد و به اميد خدا مشغول كار شد.

روزها گذشت ولي از آب خبري نبود.

بخش هفتم

باغبانش مي گفت: «روزي امام عزیز, كلنگ را برداشت و داخل چاه شد و مدتي با كوشش و جديت كار كرد.

اما از آب خبري نشد.

خسته از چاه بيرون آمد و عرق هاي پيشاني را با دست پاك كرد.

استراحتي نمود و دوباره داخل چاه شد.

طوري كلنگ مي زد كه صداي نفسش از دور شنيده مي شد.

با ضربه اي محكم زمين شكافته شد، آب جوشيد و بالا آمد.»